Odpowiedź prawnika: Uzupełnienie apelacji. Dopuszczalne jest wniesienie dodatkowego pisma do sądu, stanowiącego de facto uzupełnienie już złożonej apelacji. Z art. 368 kodeksu postępowania cywilnego wynika, że skarżący powinien w apelacji m.in. zwięźle przedstawić zarzuty oraz je uzasadnić. Jednocześnie przepisy kodeksu nie pokrzywdzony, który nie złożył oświadczenia o działaniu w charakterze oskarżyciela albo powoda cywilnego, może złożyć apelację tylko od wydanego na posiedzeniu wyroku warunkowo umarzającego postępowanie wobec oskarżonego. niepotrzebne skreślić. Wzór nr 11 - apelacja. 12/30/2008 4:09:00 PM. W postępowaniu cywilnym apelacja od wyroku zaocznego przysługuje powodowi, gdy powództwo zostało oddalone w całości lub w części. Podobne wzory pism: Apelacja w sprawie karnej Najpierw wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku karnego Wniesienie apelacji powinno być poprzedzone złożeniem, w terminie 7 dni od daty Przestępstwo rozboju (art. 280 § 1 k.k.) jest zagrożone karą pozbawienia wolności wynoszącą od 2 do 12 lat. Dolna granica zagrożenia karą wynosi 2 lata, więc w przypadku oskarżenia o rozbój prokurator będzie miał możliwość wnioskowania o skazanie bez rozprawy w przypadku uzgodnienia kary z podejrzanym. . Kodeks postępowania karnego przewiduje dwa tryby wydania wyroku skazującego na warunkach ustalonych z oskarżonym. Zgodnie z art. 335 kpk prokurator może umieścić w akcie oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka karnego za występek zagrożony karą nieprzekraczającą 10 lat pozbawienia wolności bez przeprowadzenia rozprawy. Prokurator może umieścić w akcie oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka karnego za występek zagrożony karą nieprzekraczającą 10 lat pozbawienia wolności bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Natomiast zgodnie z art. 387 kpk - do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej oskarżony, któremu zarzucono występek, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego bez przeprowadzania postępowania dowodowego; jeżeli oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, sąd może, na jego wniosek, wyznaczyć mu obrońcę z W sądziePomimo wyrażenia zgody przez oskarżonego na wymierzenie mu ustalonej w ten sposób kary – ustawodawca nie wykluczył możliwości instancyjnej kontroli tak zapadłego wyroku. Oskarżony wnosząc apelację od takiego wyroku musi jednak liczyć się z Kodeks postępowania karnego Zaskarżenie wyłącznie na korzyść oskarżonego - w oparciu o zarzuty związane ze skazaniem w trybie art. 387 - wyroku opartego na zawartym przed sądem pierwszej instancji porozumieniu karnoprocesowym, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie, uprawnia sąd odwoławczy do wydania na podstawie art. 434 § 3 orzeczenia surowszego niż zaskarżone, a to wobec niestosowania w takim wypadku zakazu orzekania na niekorzyść oskarżonego, o którym mowa w art. 434 § 1 Kontrola odwoławcza odbywa się co do zasady na zwyczajnych zasadach, co oznacza, że ocena zasadności zarzutów apelujących przebiega według ogólnych kryteriów ustawowych niezależnie od tego, czy do wydania zaskarżonego wyroku doszło w trybie art. 387 czy art. 335 Proceduralnie przebieg rozprawy odwoławczej również nie odbiega od „normalnej” apelacji. Nie zawsze jednak wniesienie apelacji od wyroku wydanego w trybie art. 387 czy też art. 335 powoduje możliwość wymierzenia kary surowszej. Rygor ten nie może mieć zastosowania np. przy zaskarżeniu wyroku - chociażby tylko co do kary - lecz wydanego z naruszeniem reguł określonych w tych przepisach. Tak np. orzeczenie przez sąd kary surowszej od uzgodnionej przez strony stanowi w istocie złamanie ugody określającej warunki dobrowolnego poddania się karze, zaś samo orzeczenie nie może być uznane za wydane w trybie art. 387 (lub art. 335 Obrońca z urzęduWątpliwości w zakresie konstytucyjności możliwości pogorszenia sytuacji apelującego w powyższym trybie były tak istotne, że głos zabrał Trybunał Konstytucyjny. W wyroku z dnia 28 kwietnia 2009r. Trybunał stwierdził, że art. 434 § 3 i art. 443 zdanie pierwsze in fine w zakresie, w jakim dopuszczają możliwość orzeczenia na niekorzyść oskarżonego w sytuacji zaskarżenia wyroku, wydanego z zastosowaniem art. 387 wyłącznie na korzyść oskarżonego w oparciu o zarzuty:a) związane ze skazaniem w trybie art. 387 są zgodne z art. 42 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,b) nieobjęte porozumieniem zawartym w trybie wskazanym w punkcie 1 lit. a, są niezgodne z art. 42 ust. 2 wyrok Trybunału Konstytucyjnego (sygn. P 22/07) odnoszący się do konstytucyjności przepisu art. 434 § 3 dotyczy przypadku wydania wyroku z zastosowaniem przepisu art. 387 niemniej winien on mieć przełożenie również na sytuację wydania wyroków w oparciu o wniosek złożony w trybie art. 335 bo w obu przypadkach wyrokowanie oparte jest na uzgodnieniach stron. Uwzględniając treść rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego, a także poglądy wyrażane przez doktrynę (zob. S. Zabłocki, Ograniczenia zakazu reformationis in peius, Palestra 2003, nr 7-8, s. 125; W. Kociubiński, Wyłączenie stosowania zakazu reformationis in peius w wypadkach określonych w art. 60 § 3 i 4 oraz art. 343 lub art. 387 Prok. i Pr. 2004, nr 10, s. 147), należy przyjąć, że przepis art. 434 § 3 dotyczy przypadków apelacji na korzyść oskarżonego od wyroku wydanego w trybie art. 387 (jak i 335) opartych na zarzutach pozwalających ustalić, że oskarżony zrywa umowę o skazanie go z zastosowaniem tego przepisu. Wyroki wydawane przez sądy nie zawsze są satysfakcjonujące dla którejś ze stron postępowania, dlatego też na gruncie polskiego prawa istnieje możliwość odwołania się od wyroku za pomocą apelacji. Warto jednak pamiętać, że aby apelacja była skuteczna, należy złożyć ją w określonym terminie i z zachowaniem wszelkich wymogów formalnych – to szczególnie ważne w kontekście faktu, iż terminy na wniesienie apelacji są z reguły dość krótkie. Czym jest apelacja? Najkrócej rzecz ujmując apelacja to odwołanie się od wyroku wydanego przez sąd, przy czym w polskim prawie procesowym stosuje się ją wyłącznie jako środek odwoławczy wobec wyroku wydanego przez sąd pierwszej instancji. Apelacja od wyroku składana jest do sądu drugiej instancji, co w praktyce oznacza, że od wyroków wydanych przez sąd rejonowy należy odwoływać się do sądu okręgowego, a od wyroków wydanych w pierwszej instancji przez sąd okręgowy apelację składa się do sądu apelacyjnego. Co istotne, apelację wnosi się do sądu wyższej instancji za pośrednictwem sądu, który wydał zaskarżany wyrok. Termin na złożenie apelacji wynosi 2 tygodnie od otrzymania wyroku z uzasadnieniem, a jeżeli strona nie zgłaszała wniosku o uzasadnienie wyroku, wspomniane 2 tygodnie liczone są od daty upłynięcia terminu na zgłoszenie wniosku o uzasadnienie. W praktyce oznacza to, że jeśli strona nie zgłaszała wniosku o uzasadnienie wyroku, ma na złożenie apelacji 3 tygodnie od ogłoszenia wyroku. Jak prawidłowo sporządzić apelację? Apelacja musi spełniać wymogi stawiane pismom procesowym, tak więc powinna zawierać: precyzyjne oznaczenie sądu, do którego jest kierowana, dokładne dane stron (imiona, nazwiska lub nazwy) oraz ich pełnomocników i przedstawicieli ustawowych, oznaczenie rodzaju pisma oraz wyroku, którego dotyczy (koniecznie należy wskazać, czy zaskarżany jest cały wyrok, czy tylko jego część), przedstawienie zarzutów oraz ich uzasadnienie, nowe fakty i dowody, jeśli ich powołanie w postępowaniu prowadzonym przed sądem pierwszej instancji było niemożliwe lub jeśli konieczność powołania się na nie wynikła w terminie późniejszym, wniosek o zmianę albo uchylenie wyroku (konieczne jest określenie dokładnego zakresu zmian lub uchylenia), własnoręczny podpis strony (może to być podpis złożony przez ustawowego przedstawiciela lub pełnomocnika), wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia (wyłącznie w sprawach o charakterze majątkowym), wykaz załączników. Jeżeli złożona apelacja nie jest kompletna, strona skarżąca zostanie wezwana do uzupełnienia braków w ciągu 7 dni. Co ważne, apelacja od wyroku zaocznego może zostać złożona wyłącznie przez powoda (pozwany odwołuje się od takiego wyroku wnosząc sprzeciw), natomiast apelacja od wyroku karnego może zostać złożona przez każdą ze stron (oskarżonego, prokuratora, oskarżyciela publicznego, oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciela prywatnego i powoda cywilnego). Warto dodać, że oskarżyciel publiczny może złożyć apelację także na korzyść oskarżonego – prawo to nie przysługuje innym stronom postępowania. Kilka razy poruszaliśmy na blogu kwestię warunkowego umorzenia postępowania karnego. Więcej: Warunkowe umorzenie postępowania karnego Warunkowe umorzenie sprawy przeciwko pijanemu kierowcy W niniejszym wpisie kilka słów jak wygląda warunkowe umorzenie od strony proceduralnej, czyli „jak to się robi”. Jak wygląda procedura warunkowego umorzenia postępowania? Należy zacząć od tego, że warunkowe umorzenie postępowania karnego następuje w drodze wydania wyroku. Jak wiadomo wyrok musi wydać sąd. W innym miejscu pisałem już o tym, że postępowanie karne składa się z dwóch etapów. Tzw. postępowania przygotowawczego prowadzonego przez prokuraturę i/lub policję i postępowania sądowego, w którym dominująca rolę ma sąd. To istotne, ponieważ procedura wydania wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne wygląda inaczej w zależności od tego, na jakim etapie jest sprawa. W postępowaniu sądowym sąd może (albo z własnej inicjatywy bądź na wniosek oskarżyciela, oskarżonego lub jego obrońcy) wydać wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne. Istnieje jednak szansa na to, żeby zainicjować wydanie takiego wyroku już w toku postępowania przygotowawczego, co znacznie skraca i upraszcza to postępowanie. Taka możliwość zachodzi wtedy, gdy prokurator kończąc postępowanie przygotowawcze wystąpi do sądu z odpowiednim wnioskiem. Żaden inny podmiot nie może zastąpić prokuratora w tym zakresie. Oczywiście – i tu jest szansa na aktywność podejrzanego lub jego obrońcy – można zawnioskować do prokuratora, aby wystąpił do sądu z takim wnioskiem. Prokurator uznając, że zachodzą przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania może zamiast z aktem oskarżenia wystąpić do sądu z wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania. W ten sposób to właśnie opisywany wniosek jest efektem postępowania przygotowawczego i rozpoczyna etap sądowy. Z chwilą wniesienia opisywanego wniosku podejrzany zyskuje status oskarżonego. W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku prokurator zobowiązany jest wskazać co najmniej dowody wskazujące na winę oskarżonego oraz okoliczności uzasadniające warunkowe umorzenie postępowania. We wniosku prokurator może także zaproponować okres próby dla sprawcy. Warto więc już na etapie postępowania przygotowawczego postarać się aby proponowany okres próby był jak najkrótszy. Wniosek prokuratora nie jest wiążący dla sądu. Może zatem być też tak, że prokurator (sam lub z inicjatywy podejrzanego) wystąpi z takim wnioskiem do sądu, jednak sąd go nie uwzględni. Wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne wbrew woli oskarżonego? Należy pamiętać, że oskarżony nie jest związany treścią wniosku prokuratora, który nie musi być wynikiem ich porozumienia (choć często tak właśnie jest). Oskarżony, który nie zgadza się z wnioskiem może sprzeciwić się proponowanemu sposobowi zakończenia postępowania, wówczas sprawa kierowana jest na rozprawę, a wniosek zastępuje akt oskarżenia. Tak samo dzieje się gdy sąd uznaje wniosek za nieuzasadniony. Zakończenie postępowania w drodze jego warunkowego umorzenia uwzględnia także interesy pokrzywdzonego. Sąd ma możliwość przed uwzględnieniem wniosku przerwać lub odroczyć posiedzenie aby pokrzywdzony ustalił z oskarżonym sposób naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Dwuinstancyjność postępowania – czyli prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych przez sąd I instancji – to jedna z fundamentalnych zasad prawa, gwarantowana przez konstytucję. Poddanie sprawy pod rozstrzygnięcie sądu II instancji wymaga dochowania przez apelującego ustawowych wymogów. Jak wygląda apelacja od wyroku karnego? O czym należy pamiętać, apelując od wyroku zapadłego w postępowaniu karnym? W pierwszej kolejności należy ustalić, czy znajdujemy się w kręgu podmiotów uprawnionych do wniesienia apelacji. Zgodnie z Kodeksem postępowania karnego od wyroku sądu pierwszej instancji apelację mogą wnieść strony, pokrzywdzony, jeśli w wyroku wydanym na posiedzeniu umorzono postępowanie, a także podmiot zobowiązany określony w art. 91a Kodeksu postępowania karnego. Pierwszym krokiem do sporządzenia apelacji powinno być poznanie uzasadnienia podjętego przez sąd rozstrzygnięcia. W tym celu w terminie zawitym (wraz z upływem terminu wygasa uprawnienie) 7 dni od daty ogłoszenia wyroku należy złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie jego uzasadnienia. Od daty doręczenia uprawnionemu uzasadnienia biegnie 14-dniowy termin na wniesienie apelacji. Pobierz darmowy wzór - jak napisać apelację od wyroku karnego w formacie pdf i docx! Do pobrania: Do kogo powinna być skierowana apelacja? Apelację kierujemy do sądu wyższej instancji za pośrednictwem sądu, który wydał wyrok. W przypadku, gdy w pierwszej instancji sprawa była rozpatrywana przez sąd okręgowy, apelacja powinna być sporządzona i podpisana przez obrońcę lub pełnomocnika. Przykład 1. Sprawa w pierwszej instancji była rozpatrywana przez Sąd Rejonowy we Wrocławiu. Adresatem apelacji jest więc Sąd Okręgowy we Wrocławiu, ale jej treść składamy do sądu, który wydał wyrok w pierwszej instancji, czyli do sądu rejonowego. Sąd Okręgowy we Wrocławiu IV Wydział Karny Odwoławczy ul. Sądowa 1 50-046 Wrocław za pośrednictwem Sądu Rejonowego Wrocław-Śródmieście we Wrocławiu II Wydział Karny ul. Podwale 30 50-40 Wrocław Przykład 2. Sprawa w pierwszej instancji była rozpatrywana przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu. Adresatem jest więc Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, a treść apelacji składamy w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu. Dodatkowo apelacja powinna być sporządzona i podpisana przez obrońcę lub pełnomocnika. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny ul. Energetyczna 4 53-330 Wrocław za pośrednictwem Sąd Okręgowy we Wrocławiu III Wydział Karny ul. Sądowa 1 50-40 Wrocław Co zaskarżamy? Zaskarżeniu podlegają jedynie takie rozstrzygnięcia, które naruszają prawa lub szkodzą interesom apelującego (nie dotyczy to oskarżyciela publicznego, który może wnosić środki odwoławcze również na korzyść oskarżonego). Jak prawidłowo sformułować petitum apelacji? Petitum, czyli pierwsza część apelacji, powinno zawierać: Określenie podstawy prawnej oraz wskazanie zakresu zaskarżenia Podstawę prawną do zaskarżenia wyroku stanowią art. 444 par. 1 oraz art. 425 par. 1, 2 i 3 kpk. W zależności od tego, co kwestionujemy, możemy zaskarżyć wyrok w całości lub w części. Zaskarżeniu może podlegać również samo uzasadnienie orzeczenia. W przypadku, w którym kwestionujemy winę, zaskarżeniu podlega zawsze cały wyrok. Zaskarżenie w części może dotyczyć kary lub środka karnego. Podniesienie zarzutów wraz z ich podstawą prawną Zarzuty mogą dotyczyć: względnych przyczyn odwoławczych: obrazy przepisów prawa materialnego, obrazy przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia, błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia, rażącej niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka; bezwzględnych przyczyn odwoławczych (określonych w art. 439 § 1 kpk), czyli takich uchybień, które sąd odwoławczy zobowiązany jest uwzględnić z urzędu niezależnie od granic środka zaskarżenia, podniesionych zarzutów i wpływu na treść orzeczenia. Wnioski końcowe to np.: wniosek o zmianę wyroku sądu I instancji, wniosek o uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, wniosek o uchylenie wyroku i umorzenie postępowania. Zarzut obrazy prawa materialnego Obraza prawa materialnego może dotyczyć zarówno naruszenia przepisu lub przepisów części ogólnej, jak i części szczególnej Kodeksu karnego. Co istotne, postawienie takiego zarzutu jest zasadne wyłącznie wówczas, gdy sąd miał obowiązek lub zakaz zastosowania danego przepisu, nie zaś gdy dany przepis mógł lecz nie musiał być przez sąd stosowany. Obrazą prawa materialnego jest również dokonanie przez sąd błędnej wykładni przepisu. Zarzut obrazy prawa procesowego Obraza przepisów postępowania może stanowić podstawę odwoławczą tylko wówczas, gdy mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, chyba że podnoszony jest zarzut stanowiący bezwzględną przyczynę odwoławczą. W przypadku względnych przyczyn odwoławczych zarzuty takie mogą dotyczyć naruszenia przepisów procedury dotyczących: gromadzenia i oceny dowodów, prawa do obrony oskarżonego, pozostałych przepisów procedury karnej. Naruszenie może polegać na niezastosowaniu, błędnym lub niepełnym zastosowaniu przepisu przez sąd, a także dokonaniu czynności przez sąd wbrew ustanowionemu zakazowi. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych Z zarzutu tego można skorzystać tylko wtedy, gdy skarżący wykaże, że błędy dokonane przez sąd w ustaleniach faktycznych miały wpływ na treść wydanego wyroku. Najczęściej zarzut taki związany jest z zarzutem obrazy przepisów postępowania dotyczących gromadzenia i oceny dowodów – jest skutkiem takiego naruszenia. Zdarza się też, że zarzut ten jest samodzielny, gdy np. kwestionowane jest sprawstwo oskarżonego, a co za tym idzie całość dokonanych przez sąd ustaleń faktycznych lub gdy podważany jest konkretny element ustaleń faktycznych sądu, np. zamiar oskarżonego, skutek jaki spowodował czyn zabroniony. Zarzut rażącej niewspółmierności kary lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego lub innego środka W zarzucie tym kwestionowany może być rodzaj, wymiar orzeczonej kary, środka karnego, jego zastosowanie lub niezastosowanie. Na apelującym spoczywa obowiązek wykazania rażącej surowości bądź łagodności orzeczonej kary.

apelacja od wyroku karnego forum